“Twee aan twee…”
“Jezus koos 72 leerlingen uit en stuurde hen twee aan twee op weg,
naar alle plaatsen waar hijzelf ook heen wilde gaan…”
Twee aan twee: om mekaar te steunen en aan te vullen,
om geen te eenzijdige of te subjectieve opvatting van zijn boodschap te brengen.
Hij zendt hen vooruit. Hij komt na hen. Zij zijn wegbereiders.
Zij moeten zichzelf niet verkondigen…
Ze moeten niets meenemen: geen geld, geen tas of schoenen…
Geen strategische middelen of trucs om de mensen te overhalen.
Geen sympathie afdwingen, niet blijven plakken, voortdoen,
zonder gekunsteldheid, en zien waar zich goede grond aandient…
“Als je een huis binnen gaat, zeg dan eerst: Ik wens dit huis vrede!”
Hij zendt ons om vrede te brengen: om begrip te tonen,
om barmhartig te zijn, om ruimte te scheppen voor verzoening,
om mensen gelukkig te maken.
Ze waren met 72 : een overvloed aan vrijwilligers !
En dat zonder advertenties, zonder een ‘headhunter’- bureau…
En toch : “De oogst is groot, arbeiders zijn er weinig”.
Je denkt wellicht direct aan de weinige gewijde bedienaars,
maar het gaat over ons allemaal !
Die 72, dat zijn wij, allen die zich christen noemen.
Jezus zendt ons allen uit, om zijn blijde boodschap te beleven en uit te dragen.
Maar gelukkig: niet wij, maar God, is de Heer van de oogst.
Wij zijn de arbeiders in zijn oogst,
er zijn ploegers, zaaiers, wieders, mesters, maaiers, schovenbinders,
opstapelaars, dorsers, molenaars, bakkers, en … jij !
En door ons kan Jezus dan zelf in mensen wonen.
Paul