Sta eens stil: ‘Lazarus en de rijke’
Welstand is geen zonde.
In de bijbel is het een belofte.
Wie goed leeft,
zal door God gezegend worden
met overvloed aan bezit,
waardering en mogelijkheden.
Welstand is geen verdienste,
het is geschenk, toe-gift.
Je mag er dankbaar voor zijn.
Welstand nastreven is gevaarlijk,
want voor je het weet
wordt het danken om het genoeg
rusteloos najagen van het grote ‘Nooit Genoeg’.
Wat je bezit, bezit jou,
sluit je op in je eigen wereldje
en maakt je blind
voor de Lazarussen aan je deur.
Koude onverschilligheid
is de blinde muur rond je bestaan,
die je eigen wereldje in stand probeert te houden.
Ieder voor zich, zegt men dan,
en God voor allen?
Armoede is geen zegen,
en ook geen toeval.
Het is het resultaat van zoveel blinde muren
die zeggen dat er niets aan te doen is,
dat het hun eigen schuld is,
of dat God maar iets moet doen,
en vergeten dat die God
rechtvaardigheid in onze handen heeft gelegd.
Welstand is een geschenk
dat gedeeld wil worden,
een gave die aan allen toekomt.
Hoe groter onze welstand,
hoe groter onze verantwoordelijkheid.
Hoe meer gedeeld,
hoe groter de vreugde.
Carlos