Sta eens Stil: “Een van hen keerde terug toen hij zag dat hij genezen was…”
Op zijn weg naar Jeruzalem komen tien melaatsen Jezus tegemoet.
Van ver roepen ze: “Jezus, meester, heb medelijden met ons! Kyrie eleison!”
Van op afstand roept Jezus: “Ga u laten zien aan de priesters”.
Geen dichte blik, geen aanraking, geen direct contact.
En – verwonderlijk – ze zetten zich in beweging…
Onderweg, stap voor stap zo blijkt, wordt hun huid weer als die van een kind.
Een van hen – nog wel een Samaritaan – keert terug,
dankt Jezus en looft God. “Gloria in excelsis!”
Ware het niet van die éne, we zouden er niets meer over gehoord hebben.
Die Samaritaan is echt genezen, in de diepte, hij is ‘gered’.
Zijn leven bloeit open als nooit tevoren!
Hij heeft begrepen dat God hem in Jezus persoonlijk heeft aangeraakt.
De anderen begrijpen niet dat het Jezus om méér te doen is
dan alleen hun lichamelijke genezing.
Dat Hij hen tot die bevrijdende en liefhebbende God wil brengen.
Dat het om geloof gaat in het hele verhaal. – “Uw geloof heeft u gered.”
Waarom gaat vanuit hetzelfde gezin
het ene kind gelovig door het leven, en het andere niet?
Waarom spreekt het evangelie jou aan
en laat het zovelen uit je omgeving koud?
Kan de bevrijdende en liefhebbende Vader
mensen persoonlijk aanraken
door onze manier van spreken en handelen?
Paul