Sta eens stil (bij Lucas 9, 51-62)

Sta eens stil

Is het je ook al overkomen dat je voortdurend aan het ‘zappen ‘bent?
Je bent op zoek naar een programma dat je echt boeit maar je vindt niets dat jou bevalt.
Soms zouden we in ons eigen leven ook zo willen zappen. Zappen naar alleen dat wat bij ons past, wat plezierig is en ons een goed gevoel heeft.
Zo zit het leven echter niet in elkaar. Op je levensweg gebeurt van alles wat je ‘zijn’ door elkaar schudt: relatiebreuk, burn- out, ziekte, verlies van geliefde, verbittering…
Je beleeft ongelooflijk zware uren waarin je heel wat moet verwerken.
Je zou het allemaal willen wegzappen, achter je laten, doen alsof het niet bestaat.
Maar dat lukt je op zo’n momenten in je leven helemaal niet! Ze blijven aanwezig.
Je staat ermee op en gaat ermee slapen.

Zo is het ook in Jezus’ leven. Hij is op weg naar Jeruzalem, op weg naar lijden en dood.
Eigenlijk zou Hij het ook liever achter zich laten maar Hij doet net het omgekeerde.
Jezus gaat ‘vastberaden’ op weg. Hij gaat het lijden niet uit de weg. Hij vertrouwt ten volle op Zijn Vader. Hij weet dat Hij uiteindelijk bij Hem zal thuiskomen.
Jezus daagt ook ons uit te kiezen om Hem vastberaden te volgen.
Maar dan moet je het aandurven om je leven drastisch te veranderen en los te laten waaraan je vastzit en je belemmert om te proberen Jezus’ manier van leven te leven.
‘Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God’ zegt Jezus.
Jezus kan je niet half en half volgen, de ene dag wel en de andere dag niet; of alleen als het je goed uitkomt. Je kan niet ‘zappen’ als je Hem volgt.

Als je voor Hem kiest, zal heel je leven door die keuze ingekleurd worden.
Als je Hem volgt, zal dat volledig moeten zijn, met alles wat je hebt en wie je bent.
En toch blijft christen zijn altijd een risico inhouden. Het is een sprong in het onbekende met het vertrouwen dat liefde en tederheid je zullen opvangen en je ‘thuis’ zullen brengen, voor altijd!

Christine

Sta eens stil (bij Lucas 9, 51-62)