Jezus die over het water naar zijn bange leerlingen toestapt:
als een illusionist die zijn vrienden de schrik van hun leven aanjaagt ?!
Dat kan toch niet! Wat moet je daarmee?
Waarom zou Mattheüs dat in zijn evangelie hebben opgenomen?
Zeker niet om ons van ons paard te slaan…
Zijn gemeenschap heeft het moeilijk:
de Joodse religieuze leiders beschouwen hen als ketters.
Zij worden uit de synagogen gebannen.
Ook de burgerlijke overheden van het Romeinse Rijk keren zich tegen hen.
Bloedige vervolging hangt hun boven het hoofd.
Daarenboven lijkt de verrezen Heer zelf te wachten met zijn wederkomst.
De evangelisatie lijkt wel tot stilstand gekomen… Twijfel alom.
Met dit verhaal wil hij zijn christenen, en ons, een riem onder het hart steken.
Hij houdt hen, en ons, voor: “Vrees niet!
Jezus is bij ons in de boot. We zullen niet vergaan!”
Ook in de stormen van ons leven komt Jezus naar ons toe.
Je verliest je werk; een geliefde sterft; je voelt je in de steek gelaten…
een grote beslissing houdt je wakker, je bent bang voor de toekomst.
Dan bidt je stil bij jezelf:
“Heer, als Jij het bent, zeg mij dan dat ik naar Je toe moet komen.”
En je waagt het, ondanks je angst. Een tijd lang hou je vol, zoals Petrus…
Maar ook dan kan de twijfel opsteken: “Waar ben ik aan begonnen?”
De angst slaat toe. Je verliest je vertrouwen…
Ik wens dat je ‘t al hebt ervaren: de Heer stak zijn hand uit, en greep me vast!
Hij kan dat, Hij stapt over het water, zonder erin ten onder te gaan.
De zee wordt niet zijn graf. Met Gods kracht overwint Hij de dood.
Zo wekt Hij ons op tot geloof en vertrouwen.
(bij Mt.14,22-33)
Paul