Al eens stilgestaan bij die formidabele uitspraak van Jezus na die venijnige vraag van de Farizeeërs: “Is het toegestaan de keizer belasting te betalen of niet”?
Geef aan de keizer wat de keizer toebehoort, en aan God wat God toebehoort!”
Het is dus geen ‘ja’ of ‘neen’! Het is een serieuze doordenker!
Je kiest niet vὀὀr God of vὀὀr de keizer. God bestaat en de regering bestaat. Ze maken allebei deel uit van ons leven. De regering moet zorgen voor een democratische, rechtvaardige samenleving met een leefbaar inkomen voor iedereen, en daarvoor leveren ook wij onze bijdrage.
Maar het evangelie houdt ons een spiegel voor en vraagt hoe het zit bij onszelf.
Geef ik God wat God toekomt, vertrouw ik op God, vertrouw ik mezelf aan God toe, of vertrouw ik me liever toe aan de keizers van onze wereld?
Als geld en macht de twee grote keizers van onze samenleving zijn, dan is dit en kwalijke zaak voor een eerlijke en veilige samenleving.
Omgaan met geld vraagt verantwoordelijkheidszin. Het vraagt om een levenscultuur uit te bouwen waarin geld die plaats krijgt waarvoor het eigenlijk dient: voorzien in ons levensonderhoud zodat iedereen een menswaardig bestaan kan leiden.
Jezus vraagt van ons aan God te geven wat God toekomt. In zijn leven maakt Hij duidelijk dat God het best gediend wordt in de zorg en het respect voor onze medemensen.
We worden geroepen om te kiezen voor Gods wereld. Bij alles wat wij doen, houden wij voor ogen dat iédere mens geschapen is naar Gods beeld, een beeld dat eerbied verdient.
Wanneer wij dat diep beseffen en zo leven, volgt daar automatisch respect en zorg uit voor elke mens die ons pad kruist, en creëren we als vanzelfsprekend een eerlijke en veilige samenleving.
(bij Matteüs 22, 15- 21)
Christine