Een groep ‘jonge katholieken’ stapt naar de Raad van State om het verbod op godsdienstige bijeenkomsten te laten schorsen, gesterkt door Duitse en Franse arresten. Maar een groot aantal priesters, coördinatoren, diakens en parochieassistenten van het decanaat Brugge voelen zich niet aangesproken, meer nog, zij vinden dat de groep die naar de Raad van State trekt niet in hun naam spreekt. Zij publiceren daarover deze Open Brief.
“Blijkbaar is wachten en luisteren naar burgerlijke overheid niet aan iedere christen gegeven. Vanuit conservatieve hoek wordt geduwd en gepusht om eucharistievieringen te doen en bij te wonen. Naar het voorbeeld van geestesgenoten in de Verenigde Staten en andere landen, waar ze zelf naar verwijzen, hebben sommigen katholieken het er moeilijk mee dat ze geen eucharistie hebben.
Onze parochies hebben gezocht om de verbondenheid levendig te houden en het evangelie op alle mogelijke manieren bij de mensen te blijven brengen. We hebben, uit burgerzin en bewust van de ernst van de situatie, mensen opgeroepen om in hun kot te blijven en gezond te blijven.
Wij hebben mensen begraven die slachtoffer geworden zijn van het coronavirus. De verhalen en getuigenissen van familie waren hartverscheurend en laten ons nooit meer los.
Nu kost wat kost mensen willen samen zetten (waarvan het gros behoort tot een risicogroep) is echt geen rechtszaak waard. Het zal maar gebeuren dat een overijverige pastoor een besmetting veroorzaakt bij zijn kerkgangers door een onhandigheid bij de communie. De rechtszaken zullen volgen en dan zullen degene die de weg naar de Raad van State gevonden hebben wellicht onvindbaar zijn.
Als we afstand moeten houden, kunnen in het merendeel van de kerken amper 40 tot 50 gelovigen deelnemen. Met hoeveel de ‘jonge katholieken‘ samenkomen is onduidelijk maar in onze kerken moeten we een veelvoud teleurstellen omdat er niet voldoende afstand kan gehouden worden. Ja, er zijn parochies waar honderden mensen samenkomen in normale tijden voor weekendvieringen. En na elke kerkdienst moeten de stoelen en klinken ontsmet worden.
Er zijn zoveel mogelijkheden om kerk te vormen, zoveel mogelijkheden om mensen nabij te zijn. Wanneer het enkel om de ‘eucharistieviering’ gaat, dan getuigt het wellicht ofwel aan een gebrek aan gemeenschap of is voor hen ‘het hebben van een eucharistieviering voor zichzelf’ belangrijker dan de gezondheid van zoveel gelovigen.
Laat ons maar vertrouwen op de experten en de veiligheidsraad. Die weten wel raad. Niet in onze naam dus, die rechtszaak…
Jean Bastiaens – Carmino Bohez – José Brusselle – Frans Byl – Bob Casteleyn – Rik Cloet – Paul Coucke – Ludgard Decroos – Mieke De Jonghe – Koen Dekorte – Kris Depoortere – Giedoo De Reu – Eric De Rous – Georges De Smet – Carlos Desoete – Wilfried Desrumaux – Daniël Devisch – Jozef Devisscher – Rob De Waepenaere – Erik-Godfried Feys – Lien Lecompte – Robert Maertens – Fernand Marechal – Luc Neels – Hilde Pauwaert – Hugo Pieters – Jef Ravelingien – Hans Schilders – Pradip Smagge – Lieven Soetaert – Kris en Kristien T’Seyen-Verschueren – Filip Vanbesien – Lode Vandeputte – Greta Van Moortel – Rik Verbeke – Bart Verhelle – Marieke Verplancke – Maarten Verroens,
priesters, coördinatoren, diakens en parochieassistenten van het decanaat Brugge