Misschien had je het niet eens in de gaten: sinds een paar jaar kiest onze Emmaüsparochie in elk van haar drie kerken voor telkens hetzelfde ontwerp van paaskaars. Vroeger was het wel anders. Toen onze Pastorale eenheid nog vijf kerken telde, was de kans reuzengroot dat voor die vijf kerken gekozen was voor paaskaarsen met vijf verschillende tekeningen. Nu is dat niet meer zo. Ook op dit heel bescheiden vlak heeft de Emmaüsparochie gekozen voor de totale integratie.
Brandende doornstruik
Welk is dan wel het ontwerp waar onze parochie voor gekozen heeft? Centraal staat een boom waarvan de bladeren naar boven dwarrelen en daarbij overgaan in vlammen. Zo laat de boom zich verbinden met het verhaal van de roeping van Mozes met de brandende doornstruik in het boek Exodus. Wij zijn als doornstruiken waarlangs God spreekt. Wij zijn als dorre takken die God met het vuur van zijn liefde in lichterlaaie zet. Zo zijn we als de profeet Jeremia die zegt: “Als ik denk: ik wil Hem niet meer noemen, niet meer spreken in zijn naam, dan laait er in mijn hart een vuur op, dan brandt het in mijn gebeente. Ik doe moeite om het in bedwang te houden, maar ik kan het niet.” (Jeremia 20,9).
Maar je kan de tekening ook met andere bijbelpassages in verband brengen. Met psalm 1 bijvoorbeeld, waar de mens die zich in Gods wet en weg verdiept, vergeleken wordt met een boom geplant aan stromend water. Of met de vele passages in het Oude Testament waar gesproken wordt over het leven van de mens die God mag behagen als een geurige offergave (bijv. Numeri 15,13).
Of met het evangelieverhaal van het kleine mosterdzaadje dat uitgroeit tot een boom, waar de vogels van de hemel in de takken kwamen nestelen (Lucas 13, 19). Of uiteraard ook het evangelieverhaal van Pinksteren met de vurige tongen (Handelingen 2).
Het hele komende jaar lang herinnert de paaskaars van onze Emmaüsparochie ons aan sterke en inspirerende beelden…