In een donkere nacht
werd in een stal een kind geboren
als een belofte van licht en vrede,
van nieuwe toekomst,
van God-heel-dichtbij.
Het werd geboren in de nacht
en heeft dus niet gewacht
tot het licht werd
en de wereld stralend nieuw was.
Het werd geboren in een stal
en heeft niet dus gewacht
tot het welkom was
en onderdak vond.
Het werd geboren in een harde tijd
en heeft dus niet gewacht
tot er definitief vrede gekomen was
en ieder conflict verdween.
Het werd geboren in een samenleving
vol religieuze onrust
en heeft dus niet gewacht
tot mensen elkaar konden vinden
over grenzen van religies heen.
We vieren dus Kerstmis niet
om te vertellen dat alle nacht en duister verdwenen is,
dat alle mensen zijn thuisgekomen,
dat vrede werkelijkheid is geworden in onze wereld
en God er plots heel tastbaar en onverdeeld te vinden is.
We vieren Kerstmis
om in deze wereld en deze tijd
niet te vergeten
dat wij dragers van licht zijn
als we eerst het licht in onszelf durven ontdekken.
Dat we een oase van vrede en acceptatie doen groeien
als we eerst thuiskomen in en bij onszelf.
Dat God zicht- en tastbaar wordt
als we eerst zelf durven zwijgen
en die woordeloze stilte van belofte binnen gaan.
Vincent