Een hertaling van Johannes 17,20-26
Ik mag leven in het vertrouwen
dat ik fundamenteel verbonden ben
met de mensen om me heen.
Want in onze diepste kern zijn we allen goddelijk,
delen we in dezelfde hoop
en in hetzelfde verlangen.
In die eenheid zijn we onlosmakelijk verweven met elkaar,
groeien we naar een nieuwe wereld, een stralende toekomst.
Steeds opnieuw wordt er ons toegezegd dat we grenzeloos
bemind zijn, mogen we elkaar ontdekken als een geschenk
om dit waar te maken.
Waar ik ben, daar is iedereen,
waar anderen zijn, daar ben ook ik.
Want mijn geluk draagt bij aan het geluk van allen,
net zoals mijn verdriet verbonden is met de pijn van iedereen.
Telkens weer zullen we daarin thuis komen bij elkaar.
Soms lijkt dit onwezenlijk, onzichtbaar,
letterlijk niet te geloven.
Daarom mogen we elkaar blijven herinneren
aan die goddelijke bron van liefde.
Ze ontspringt in jou en mij
om weer uit te monden
in ons allen, telkens opnieuw.
Vincent