Verleden donderdag was het Sacramentsdag, het feest van de Eucharistie.
Vroeger was het de graadmeter van het geloof: gaat iemand naar de Mis of niet?
Vandaag is dit niet meer zo…
Toch kan je de Eucharistie niet wegdenken uit het leven van een christen:
dat geheim van Jezus’ aanwezigheid,
in zijn Woord en in de tekenen van brood en wijn.
Hij laat ons niet verweesd achter…
Dat gebeurt in een maaltijd.
De tafelgemeenschap was voor Jezus heel belangrijk.
Bij elke gelegenheid brengt Hij mensen samen aan tafel.
Soms verschillen zij nochtans fel van elkaar.
Wanneer Jezus aan tafel gaat met de tollenaar Matteüs,
weigeren de anderen aanvankelijk aan te schuiven.
Maar keer op keer krijgt Jezus ze samen…
Zo ook bij Zacheüs: Ik wil vandaag bij jou te gast zijn!
Wat eerst als een vloek scheen, wordt een copieuze maaltijd
waar alle gedupeerden dubbel en dik vergoed worden!
Jezus is gastvrij en vrijgevig:
in Kana schenkt hij wijn die nog nooit iemand heeft geproefd.
Hij leert ook delen, met vertrouwen, zelfs al heb je maar vijf broodjes en twee vissen:
tot ieders verrassing is er voldoende voor allen en zelfs nog over.
Een feest is maar gelukt als er veel overschiet…
De Eucharistie is niet anders.
Een maaltijd met Jezus in ons midden.
Hoe Hij met ons zijn levenskracht, zijn vriendschap en zijn liefde deelt.
Een maaltijd die ons kracht geeft om te groeien in zijn gezindheid.
Om het brood van ons leven te breken en te delen,
om er te zijn voor anderen, om aandacht te hebben voor de noodlijdenden…
Dan hebben wij een goede spijsvertering,
dan hebben wij Jezus’ voedsel goed verteerd…
Paul