Nicodemus is de man die ’s nachts bij Jezus op gesprek komt, om door niemand gezien te worden, zeker niet door zijn confraters de farizeeën, want die zouden kunnen denken dat hij toch partij voor Jezus kiest. Diezelfde Nicodemus zal het ook opnemen voor Jezus om hem niet te laten veroordelen, zonder eerst naar hem geluisterd te hebben. We zijn hier getuige van een gesprek op hoog niveau, meer nog, Nicodemus en Jezus zitten niet steeds op dezelfde golflengte, ’t is alsof Jezus de majeutiek als methode nodig heeft om Nicodemus te laten herboren worden en zo ontvankelijk te worden voor Jezus’ boodschap. Het is alsof in dit gesprek vogel- en kikvorsperspectief elkaar zoeken en vinden. Jezus probeert de kern van zijn boodschap voor te stellen zodat Nicodemus precies weet wat er hem te doen staat. Die kern is: God heeft zijn Zoon naar de wereld gezonden om de wereld te redden – Jezus is de Redder – en niet om te oordelen. Het oordeel gebeurt niet op het einde der tijden maar DAGELIJKS wanneer we al dan niet kiezen voor het licht en zo duisternis wegwerken. Wie de waarheid doet is op weg naar het licht en brengt licht.
Het is alsof het terrein geëffend moet worden, het lijkt wel akkerland dat bewerkt moet worden vooraleer zaaien en planten mogelijk wordt. Dat is hoopvol nieuws voor ons: er moet blijvend gewerkt worden aan de kwaliteit van onze grond, met liefst veel humus. Want Gods Woord kan enkel goed gedijen als ons hart ontvankelijk is. Anders komt er geen tijd om te oogsten.
Maar… God heeft geduld met ons.
Marnix