Sta ‘s stil: ‘Topervaringen’
“Ik ga mijn weg naar Jeruzalem”, zegt Jezus,
een weg naar het kruis.
De leerlingen schrikken: Hoe kan dat nou?
Is Jezus dan niet Gods Zoon?
Zijn wij als leerlingen zo blind meegelopen?
Wij zijn christenen.
Maar wie zijn wij in deze wereld?
Een minderheid?
Zitten we vast in het duister?
Of zijn we stralende mensen?
Kom mee naar de top, zegt Jezus.
Zie je Mozes en Elia, de wet en de profeten?
Met hen bouw ik de toekomst van Gods Rijk.
Vertrouwd maar toch verblindend nieuw is alles.
Bouw maar geen tenten hier.
Kom, we gaan op weg naar Jeruzalem.
Wat is onze topervaring?
Wie gaf ons kracht en toekomst in het leven?
Zalig zo’n moment,
we zouden er drie tenten of hutten willen bouwen,
krampachtig alles vasthouden.
Maar neen, op een berg mogen we niet blijven.
We moeten terug naar het leven.
We brengen het licht van de ontmoeting
in de duisternis van het dal van het leven.
Op onze beurt nemen we mensen mee
uit het dal van het leven naar de top,
een lange weg naar Pasen toe,
elke dag weer.
(bij Mc 9, 2-10)
Georges