Jezus werd door medelijden bewogen omdat mensen afgetobd, uitgeput, hulpeloos neerlagen als schapen zonder herder…
Telkens weer werd Jezus geraakt door het leed en de miserie van de mensen die Hij ontmoet. Hij ziet mensen die verdriet hebben omwille van een ziek of verloren kind. Hij weent mee met mensen die hun naaste ten grave moeten dragen. Hij voelt mee met mensen die het moeilijk hebben omdat hun bestaan uitzichtloos is. Hij gaat naar mensen toe en deelt hun leed en verdriet: een herder die zorgt voor zijn schapen en die andere herders zoekt om die zorg te delen. Een luisterend oor, een handdruk, een ‘nabij zijn’ kan immers al zoveel troost bieden…
Tegenwoordig kunnen we geen krant opendoen, geen nieuwsbericht lezen of geen journaal volgen op televisie, of wij worden geconfronteerd met geweld, met terrorisme en allerlei dreigingen die daarmee gepaard gaan. Aanslagen worden bijna dagelijkse kost… Je zou bijna bang zijn om je nog in publieke plaatsen te begeven, om de metro te nemen of een concert bij te wonen. Zelfs gewoon als toerist kuieren in een grootstad kan vandaag de dag de nodige risico’s met zich meebrengen.
Als slachtoffers van geweld een gezicht en een naam krijgen, worden we allemaal geraakt. Niemand blijft er onbewogen of onverschillig bij als je de lachende gezichten op de foto’s ziet…
Maar wat nog meer raakt, is hoe slachtoffers en nabestaanden kunnen omgaan met wat hen overkomt. En dat is niet alleen het verhaal van een immens verdriet…
Denken we maar aan Mohamed El Bachiri, Marokkaanse Belg, moslim en molenbekenaar, die bij de aanslag in Brussel zijn vrouw Loubna verloor. Hij is slachtoffer en roept op tot een jihad: een jihad die geen haat kent, maar een jihad van de liefde… Een jihad die aanzet om naar de ander te gaan, naar de broeder die anders is…
Of denken we aan Valeria, de moeder van de Londense terrorist die beschaamd is om bedroefd te zijn om haar zoon, die haar verdriet niet durft vergelijken met dat van de slachtoffers. Zij zal voortaan haar leven wijden aan het bestrijden van de jihadistische, geradicaliseerde theologie.
Of denken we aan de 16-jarige Britt die in een brief het publiek oproept om niet alle moslims over dezelfde kam te scheren en als ‘slecht’ te bestempelen.
Of aan verpleegster Kirsty die sterft op de Londense brug als ze slachtoffers wil helpen. Of aan Ignacio die het leven laat als hij met zijn skateboard terroristen te lijf gaat wanneer die willekeurig mensen neersteken.
Of aan…
Jezus werd door medelijden bewogen… Als een herder die zorgt voor zijn schapen en die andere herders zoekt om die zorg te delen. Het moeten geen machthebbers of grootsprekers zijn, maar mensen die in woord en daad herderen, mensen zoals Mohamed, Valeria, Britt, Kirsty, Ignacio en zovele anderen…
Herders met de geur van schapen…
(bij Mt, 9,36-10,8)
Anne