Dat vroeg Mozes, in naam van zijn volk, aan God…
Dat hij een “meegaande” God zou zijn.
– geen God die geweld wil, of in wiens naam men geweld pleegt of oorlog voert,
– geen God als wreker van de zwakke en zondige mens,
– geen God die moet optreden waar de mens de zaak verprutst heeft,
– geen God die alleen maar in tijd van nood belangrijk is.
Neen, een “meegaande” God, mens-betrokken tot en met…
Het is fascinerend hoe Hij zich voortdurend wil laten kennen aan de mensen.
Hij wil zich “openbaren”, zich “meedelen” in liefde…
God kan niet zonder ons. Hij wil dat wij Hem kennen.
Daarom stuurde Hij ons Jezus: de spiegel waarin zijn gelaat oplicht.
En als die van de aarde weggenomen is zendt Hij de Geest,
die ons in herinnering brengt wat Jezus gezegd en gedaan heeft.
God kan niet bestaan zonder Zich in liefde mee te delen.
Alle verhalen en parabels in de Schrift zeggen hoe God bestaat:
als een barmhartige Vader die zijn verloren zoon terugvindt,
of de zieke of verdwaalde mens terug brengt in de gemeenschap.
Zo is God. Veel te groot voor onze woorden en voor ons klein verstand…
“God is altijd voortvluchtig” schreef Edward Schillebeeckx,
de grote theoloog, “je haalt Hem nooit in”. Zelfs niet Usain Bolt!…
Maar die voortvluchtige God laat sporen na:
in de mensen die in liefde leven, want God is liefde!
En de liefde blijft de diepste zin van ons leven.
(bij Exodus 34,4-9 en Joh. 3,16-18, feest van de H. Drie-eenheid)
Paul