Sta eens stil (bij Mc. 13,24-32)

Sta eens stil

Als je wereld lijkt in te storten,
als de zon van de hoop versluierd lijkt
in de wolken van pijn of verdriet

als de sterren in je leven
doven aan de hemel van jouw verhaal
en je nergens nog oriëntatie vindt

als je geen controle of greep meer krijgt
op wat je overkomt, ervaart of voelt
en het leven je enkel zinloos lijkt

Leer dan van het beeld van de vijgenboom:
als zijn twijgen zacht worden
en zijn bladeren zich ontvouwen,
dan weet je dat de zomer in aantocht is.

Als je wereld lijkt in te storten,
kan je tussen het puin om je heen
al de eerste sporen ontdekken
van een nieuw verhaal dat jij voorzichtig opbouwt.

Als je geen oriëntatie meer vindt
doorheen alles wat je overkomt,
keer dan naar binnen
en luister naar wat je hart je vertelt.
Het is je enige, echte kompas in het leven.

Als het leven je zinloos lijkt,
en je keer op keer de controle verliest,
luister dan naar wat het leven je zelf wil vertellen.
Misschien worden je handen nu vrij gemaakt
om straks het nieuwe te kunnen omhelzen.

Vincent

Sta eens stil (bij Mc. 13,24-32)