Lever jij ook zo’n krampachtige strijd tegen het onkruid in je tuin? Onkruid groeit snel en overwoekert soms de met veel zorg gezaaide of geplante bloemen en struiken. Hoe sneller je het verwijdert hoe beter; dan kan het niet verder woekeren!
En Jezus zou Jezus niet zijn als hij niet weer juist het omgekeerde beweert: ‘Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst!’ De boer moet geduld hebben tot aan de oogst!
Wil Hij ons daarbij duidelijk maken dat we het kwaad zomaar moeten accepteren? Helemaal niet! We moeten er heel behoedzaam mee omgaan, kwaad van goed onderscheiden is niet evident. In onze wereld sluipt het kwaad soms heel stilletjes, beetje bij beetje binnen, soms via debatten. Allerlei visies kruisen elkaar en je krijgt het heel moeilijk. Je twijfelt of je eigen mening als christen nog wel de juiste is. Maar plots is het kwaad daar ook in alle hevigheid: aanslagen, bombardementen, terechtstellingen, verkrachting…Het komt in snel tempo op ons af! Hoe komen wij mensen ertoe om zoiets te doen? Hoe kan God zoveel kwaad tolereren?
Maar God is geduldig en mild! Hij heeft de mensen steeds nieuwe kansen om in te zien dat ze fout bezig zijn, hun misstap weer recht te zetten en hun leven een andere richting te geven.
Daarom groeien het graan en het onkruid naast elkaar op. Wij op de plaats waar we leven en werken moeten proberen te zijn als God: geduldig en mild, ruimte geven aan mensen om zich te herpakken en te groeien. Niemand is alleen maar slecht. In elke mens schuilt goed en kwaad. In elke mens het goede zoeken en blijven geloven dat het goede zaad uiteindelijk krachtiger is dan welk onkruid ook!
(bij Mt 13, 24- 43)
Christine